Wartości prawdziwe, dobre i piękne są obecne w każdej kulturze. Dzięki procesowi inkulturacji można integrować je w chrześcijaństwie, tak by człowiek był zdolny do wyrażania wiary w swojej kulturze. Po prawie trzystu latach dialogu z kulturą hellenistyczną przyjęte w czasie zgromadzenia w Nicei pojęcie ὁμοούσιος obroniło religijną powagę chrześcijaństwa. Dzięki temu ujawniła się ranga Kościoła jako instytucji kierowanej przez biskupów i papieża w Rzymie. Wspólnota ta ukazała swą wielkość duchową zakorzenioną w poszukiwaniu prawdy, jej ostoją były też Kościoły domowe i życie mnisze, które narodziło się pod koniec III w. Termin ὁμοούσιος był w IV wieku teologicznie niedopracowany, otwarty i dzięki temu ostatecznie stał się orężem walki o ortodoksję w życiu chrześcijan i podczas kolejnych soborów.
